Saksonia - kraina sztuki
Heinrich von Kleist
Krótko z Dreznem był związany poeta, publicysta Heinrich von Kleist, uznawany za najważniejszego dramatopisarza niemieckiego epoki romantyzmu. Kilka razy był przejazdem, w 1808 został na dłużej i razem z przyjacielem Adamem Heinrichem Müllerem, konserwatywnym teoretykiem polityki, redagowali i wydawali pismo "Phöbus – Ein Journal für die Kunst". Miał to być ambitny periodyk z najlepszą literaturą, głównie niemiecką, ale m.in. z powodu braku poparcia ze strony Goethego zakończyło się na dziewięciu numerach. W drugim Kleist opublikował skandalizującą "Markizę O" (niem. "Die Marquise von O..."). W szóstym fragmenty później wydanej w całości powieści "Michael Kohlhaas". Potem na krótko pojechał do Pragi, a resztę życia zakończonego samobójstwem w 1811 spędził w Berlinie.
Józef Ignacy Kraszewski
W 1863 najbardziej aktywny polski pisarz, Józef Ignacy Kraszewski musiał z powodu udziału w Powstaniu Styczniowym opuścić Polskę i skierował się do Drezna. Wiele później podróżował, ale aż do opuszczenia Niemiec w 1885, Drezno było jego najważniejszą siedzibą. Tu poświęcił się działalności pisarskiej, napisał m.in. Trylogię Saską:
- Trylogię rozpoczyna najsłynniejsza jego książka "Hrabina Cosel" (1873), poświęcona legendarnej metresie Augusta II Mocnego.
- Mrocznym bohaterem napisanej rok później drugiej części pt. "Brühl" jest słynny minister Augusta III, szara eminencja ówczesnej Saksonii i Polski.
- Trzecia część "Z siedmioletniej wojny" napisana w 1875 jak sam tytuł wskazuje, rozgrywa się podczas trzeciej wojny śląskiej, to właśnie podczas niej doszło do okupacji Saksonii, w tym także Drezna przez Prusy.
Wszystkie te książki do dziś są znane w Saksonii, a szczególnie "Hrabina Cosel", której legenda została przez tę książkę zbudowana. W drezdeńskiej willi, w której mieszkał w latach 1873-79 otwarto w 1960 Muzeum Kraszewskiego. W 1968 powstała ekranizacja powieści Kraszewskiego "Hrabina Cosel" z Jadwigą Barańską w roli tytułowej w reżyserii Jerzego Antczaka, a rok później trzyodcinkowy serial.
Karl Friedrich May
W 1883 do Drezna przyjeżdża Karl Friedrich May, który tutaj właśnie jako autor licznych powieści, których akcja rozgrywa się na Dzikim Zachodzie, zdobywa sobie pozycję najbardziej poczytnego pisarza Niemiec. Wywarł ogromny wpływ na kulturę popularną. Jest autorem pozytywnego wizerunku szlachetnych Indian oraz kultowych postaci takich jak wódz Apaczów Winnetou i jego brat krwi Old Shatterhand. Jego działalność twórcza trwa nieomal do Wielkiej Wojny. Umiera w 1912 w położonym w pobliżu Drezna Radebeul, w którym obecnie znajduje się najważniejsze muzeum Karola Maya. Dzięki swoim książkom jest twórcą niemieckiego ruchu indiańskiego, Kluby Karola Maya działają od końca XIX wieku. Wśród ludzi zainspirowanych lekturą jego książek są Albert Einstein i ...Adolf Hitler. Specjalnością kina enerdowskiego stały się westerny, przeważnie adaptacje powieści Karola Maya.
Erich Kästner
W Dreźnie urodził się i mieszkał aż do Wielkiej Wojny Erich Kästner satyryk i pisarz, w Polsce znany najbardziej z książki "Emil i przyjaciele". Wydano ją już w 1928, kiedy mieszkał w Berlinie. Przy Albertplatz (charakterystyczny węzeł komunikacyjny na Nowym Mieście, z dużym rondem) znajduje się Erich Kästner Museum.
Victor Klemperer
Z około pięciu tysięcy żydowskich mieszkańców Drezna do końca wojny ocalało 41. Jednym z nich był Victor Klemperer filolog pochodzenia żydowskiego, z wyboru ewangelik. Wojnę przeżył tylko dlatego, że jego "aryjska" żona odmówiła rozwodu. W 1947 wydał "LTI - notatnik filologa" istotną analizę propagandowego języka Trzeciej Rzeszy (LTI to skrót od Lingua Tertii Imperii) oraz obyczajowości państwa totalitarnego. Klemperer jest jednym z niewielu ludzi, którym bombardowanie Drezna uratowało życie. Następnego dnia bowiem miał zostać wywieziony do Auschwitz. Dzięki bombardowaniu udało mu się ukryć w pogrążonym w chaosie mieście i doczekać końca wojny.
Kurt Vonnegut
Bombardowanie Drezna było ważnym tematem w sztuce. Wśród książek, które je opisują najbardziej znana to "Rzeźnia numer pięć" Kurta Vonneguta, jedna z najsłynniejszych książek wojennych (ang. "Slaughterhouse-Five, or The Children's Crusade: A Duty-Dance with Death", niem. "Schlachthof 5 oder Der Kinderkreuzzug"). Podczas wojny, w 1943 Vonnegut wstąpił na ochotnika do wojska i służył w 106. dywizji piechoty. Został wzięty do niewoli podczas ofensywy w Ardenach i jako jeniec wojenny przeżył bombardowanie Drezna. Książkę wydaną w USA w 1969, na niemiecki przetłumaczono już w 1970, pierwsze wydanie w NRD to 1976.