Maria Langner
Urodziła się w Berlinie 10 stycznia 1901, jako Maria Pollitzer. Jej ojciec pracował w handlu. Poglądy socjalistyczne wyniosła z domu.
Samodzielnie, eksternistycznie zdała maturę. Z przyczyn ekonomicznych pozostała pracownikiem niewykwalifikowanym, pracowała jako krawcowa, sprzątaczka, goniec biurowy i sprzedawczyni.
Wyszła za mąż za rolnika i miała z nim trójkę dzieci. Małżeństwo zostało rozwiązane z powodu hitlerowskiego ustawodawstwa “o ochronie krwi”.
Uważana przez reżim hitlerowski za osobę “politycznie niepewną” - istotnie miała związki z komunistyczną Saefkow-Jacob-Bästlein-Organisation (część Czerwonej Kapeli; wszyscy główni organizatorzy: Franz Jacob, Anton Saefkow i Bernhard Bästlein zostali zamordowani w więzieniu Brandenburg-Görden 18 września 1944). Również jej siostra mieszkająca w Berlinie miała związki z Czerwoną Kapelą.
Maria w 1944 została internowana w obozie pracy. Poznajemy ją z napisanych dwa lata po wojnie wspomnień z Wrocławia: ma albo zarządza mieszkaniem, w którym jest kilku sublokatorów i zajmuje się reparacją spodni wojskowych dla firmy Weiss & Soell.
W końcu stycznia 1945 aresztowana za pomoc w dezercji i ukrywanie lekarza wojskowego Waltera Heisiga. Przetrzymywana w areszcie śledczym Gestapo przy Prezydium Policji. W procesie dostała 4 lata więzienia. Kiedy Prezydium znalazło się zbyt blisko linii frontu przetransportowano więźniów do więzienia na Kleczkowskiej.
Po wojnie wstąpiła do KPD i osiedliła się w sowieckiej strefie okupacyjnej. Napisała swoją pierwszą książkę “Ostatni bastion”. Najbardziej znaną jej powieścią była “Stal” socrealistyczny produkcyjniak o budowie socjalistycznej huty stali w Eisenhüttenstadt gdzie mieszkała od 1960. Otrzymała za nią w 1952 nagrodę krajową III stopnia. Powieść została przedrukowana “Neues Deutschland” pod tytułem “Wszystko zależy od nas” (niem. Es liegt alles an uns selber). Nie była to wybitna powieść nurtu Aufbauliteratur (NRD-owski socrealizm), ale warto zaznaczyć wątki alienacji klasy robotniczej, sprzeciw wobec autorytaryzmu i do pewnego stopnia feminizm. Pisała również dla radia teksty piosenek.
Zmarła w Berlinie w 1967.
Jedyną jej książką przetłumaczoną na polski jest “Ostatni bastion”
Napisała:
- Die letzte Bastion, Berlin 1948
- Eine Tür wird aufgetan, Berlin 1949
- Stahl, Berlin 1952
- Das fröhliche Dorf, 1953 (kantata)