Ostatni bastion
Data wydania niemieckiego: 1948, polskiego 1951 - a więc pomijając pisane na bieżąco wspomnienia księży: Peikerta, Laßmanna czy Buchholza jest to pierwsza, najstarsza relacja z oblężonego Wrocławia. Do tego narracja prowadzona jest z niezwykłego miejsca: politycznego więzienia przy Prezydium Policji.
Sam początek to wprowadzenie w sytuację, jej mieszkanie i jego lokatorzy, w większości o antyhitlerowskich poglądach. Główną postacią jest lekarz wojskowy Walter Heisig, zajmujacy się organizowaniem szpitala polowego gdzieś w południowej części miasta. Doktor Heisig niestety był nieostrożny - powiedział kilka słów za dużo i został aresztowany. Kolejny ciąg wydarzeń doprowadził do uwięzienia i procesu głównej bohaterki. W więzieniu szybko dostrzega swoją rolę obserwatora wydarzeń - i jeśli uda się jej przeżyć - świadka zbrodni. Od wewnątrz obserwujemy system zbrodni, jego katów, organizatorów a przede wszystkim cały szereg ofiar.
Informacje ze strony tytułowej:
MARIA LANGNER
OSTATNI BASTION
KSIĄŻKA i WIEDZA
WARSZAWA 1951
"Ksiązka i Wiedza", Warszawa
Printed in Poland
Kwiecień 1951
Tytuł oryginału niemieckiego "Die letzte Bastion"
Przełożyły: J. Marecka i M. Wołczacka
Redaktor odpowiedzialny: B. Kościukowa
Tłoczono 13.000 - 500 egzemplarzy
Zakłady Graficzne "Książka i Wiedza" w Wałbrzychu
Obj. 16% ark. Papier druk. sat. kl. V. 80 g. 61 x 36 cm
F-2-12944. - Zam. 35. - 20. I. 51. - 23. IV. 51.
Książka ma 268 stron.