Festung Breslau 1945 täglich

wojenna kronika zagłady

Wojna na Pacyfiku USA

Aktualizacja: 2021-04-01

Powrót do strony głównej Bloga

Wojna na Pacyfiku

Szacunek strat

Propaganda po obu stronach sprawnie wykonywała swoje zadanie. Amerykanie na przykład mogli mówić o serii zwycięstw, przewadze i oczywistym rezultacie wojny. Zwyciężali w Europie, Japonia była pokonana.

Oczy całej Ameryki zwrócone były na Iwo Jimę, cała Ameryka zobaczyła zdjęcie Rosenthala i od razu się w nim zakochuje. W tle pojawia się informacja, że po jedenastu dniach walk bitwa o Corregidor na Filipinach zakończyła się zwycięstwem Amerykanów. Wydawałoby się, że sytuacja jest bardzo dobra. Na froncie europejskim Amerykanie walczą już w Niemczech. Z Marianów mogą bezkarnie bombardować Japonię. Filipiny w zasadzie zostały odbite, a teraz amerykańska flaga wisi nad Iwo Jimą.

Ale armia i politycy już wiedzą, że wojna z Japonią w niczym nie będzie przypominać tej z Niemcami. Marines nigdy dotąd nie zetknęli się z takim przeciwnikiem.

Statystyki bitew o wyspy w latach 1944-45. Podane dane są przybliżone.

bitwaczasJaponia (garnizon / straty)USA (liczebność / straty)inne straty
Saipan24 dni32 tys / 24 zabitych i 5 tys samobójstwo71 tys / 3,5 tys zabitych i zaginionych? 22 + 7 tys cywilów
Guam21 dni22 tys / 19 tys60 tys / 2 tys600 cywilów
Tinian9 dni8 tys / 8 tys zabitych i zaginionych, do niewoli się dostało 25241 tys / 326 zabitych4 tys japońskich cywilów, dużo samobójstw
Peleliu73 dniponad 10 tys / 13 tys zabitych, do niewoli dostało się 40048 tys / 1,5 tys zabitych
Angaur35 dni1400 / 1350 zabitych / do niewoli 5010 tys / 250 zabitych
Manila28 dni17 tys / 17 tys zabitych38 tys / 1 tys zabitychponad 100 tys Filipińczyków
Corregidor11 dni6700 / 6600 zabitych7 tys / 200 zabitych
Iwo Jima36 dni21 tys / 216 dostało się do niewoli110 tys / 7 tys zabitych
Okinawa98 dniponad 116 tys / ok 110 tys zabitych i ok 10 tys dostało sie do niewoliponad 200 tys / 15 do 20 tys zabitychz 300 tys cywilów od 30 do 100 tys zabitych

Podobnie jak w hitlerowskich Niemczech w cesarskiej Japonii propaganda straszyła brutalnością wroga. W Niemczech to Partia, dyskretnie, ale półoficjalnie dystrybuowała arszenik. Wojsko japońskie zupełnie oficjalnie namawiało do samobójstwa w obliczu klęski, cywilom rozdawano granaty, by mogli zabić się bezboleśnie.

Dla każdego oficera klęska była oczywista od czasu przegranej bitwy o Mariany. Po bitwie w Zatoce Leyte jesienią 1944 Japonia utraciła możliwość transportowania wojsk i była bezbronna. Wiadomości z frontu podlegały cenzurze, ale na wiosnę 1945 po klęsce na Iwo Jimie już każdy cywil wiedział, że wojna jest przegrana. Mimo to opór nie słabł, a bitwa na Okinawie nie wykazała zmian w postawie Japończyków.

Japonia oczywiście była do zdobycia, ale ogromnym kosztem. Do Tokio Amerykanie mogli się dostać tylko przez morze krwi. Jaka była alternatywa?

Czy Japonię dało się zagłodzić? Do marca 1945 stracili 75% floty Handlowej. Żywność była racjonowana od 1942, od 1943 Japończycy jedli 60% tego, co Amerykanie.

Wszędzie gdzie Amerykanie walczyli z Japończykami, oddziały japońskie walczyły dosłownie do ostatniego żołnierza. Ogromne straty były również wśród japońskich cywilów. Na Saipanie zginęło 13 z 20 tys cywilów, wiele tysięcy w wyniku samobójstwa. Od czasu tej bitwy samobójstwo, a jeszcze lepiej samobójstwo w walce i próba zabicia choćby jednego amerykańskiego żołnierza było zalecaną reakcją na klęskę.

Po całkowitej klęsce cała Japonia szykowała się do samobójstwa w walce. Opracowano operację Ketsugō (pl. Decydująca / Rozstrzygająca Operacja), prowadzono akcję propagandową "Chwalebna Śmierć Stu Milionów" (Japończyków w 1940 było 70 mln). Początkowo do sierpnia mieli zmobilizować w sumie 6 mln ludzi. Plany mobilizacyjne gwałtownie wzrosły, już w marcu zadecydowano o powołaniu pod broń każdego mężczyzny od 15 do 60 roku życia i każdej kobiety od 17 do 40 roku życia. Było to ok. 20 mln ludzi, dla których nie było ani broni, ani mundurów.

Wszystkie siły japońskie, armia, resztki marynarki, lotnictwo kamikaze, nawet miliony zmobilizowanych cywilów miały być rzucone do samobójczej walki o pierwszy cel amerykańskiej inwazji na Wyspy Japońskie - wyspę Kiusiu. Planowany w ramach Operacji Downfall atak miał zostać utopiony we krwi. Dziś wiemy, że wszystkie siły, jakie mieli Japończycy, wystarczyłyby tylko na jedną linię obrony, że taka wojna nie miałaby żadnego zaplecza, ale w ówczesnej ocenie amerykańskiej cała dotychczasowa zaciekłość i determinacja wskazywały na gigantyczne straty po obu stronach w przypadku inwazji.

Raport wywiadu USAAF z 21 lipca przedstawiał tę sytuację wprost:

The entire population of Japan is a proper Military Target . . . THERE ARE NO CIVILIANS IN JAPAN.

Zakończenie wojny

Siły stronnictwa wojennego do końca nie wygasły. Nawet po upadku Okinawy armia japońska to było 2,25 mln żołnierzy, do tego 1,3 mln marynarzy, 10 tys samolotów nadających się raczej do ataków kamikaze. 8 czerwca podczas narady ustalono obronę wysp za wszelką cenę i powołanie pospolitego ruszenia. Dodatkowo zdecydowano się zawszeć separatystyczny pokój z sowietami.

Jednakże już 5 kwietnia Mołotow powiadomił japońskiego ambasadora w Moskwie, Satō Naotake, że zawarty 13 kwietnia 1941 i wciąż obowiązujący japońsko-sowiecki układ o nieagresji nie zostanie przedłużony i wygaśnie w ciągu roku. Dalsze japońskie działania w tym kierunku nie spotkały się z odpowiedzią.

Jeszcze przed jego wygaśnięciem i na podstawie uzgodnień jałtańskich Armia Czerwona zaatakowała 8 sierpnia 1945 pozycje Armii Kwantuńskiej - operacja kwantuńska. Sowiecki Front Zabajkalski dowodzony przez marszałka Rodiona Malinowskiego (dotychczasowego dowódcę 2 Frontu Ukraińskiego) wziął krwawy odwet za klęskę pod Cuszimą. Przy niewielkiej dysproporcji sił (1,5 mln czerwonoarmistów i 1,2 mln Japończyków) w ciągu 12 dni Armia Kwantuńska została rozgromiona i ponad pół miliona żołnierzy japońskich dostało się do niewoli.

Taki był koniec wojny prowadzonej przez Japonię:

  • 1 kwietnia - 22 czerwca bitwa na Okinawie
  • 17 lipca - 2 sierpnia Konferencja Poczdamska
  • 6 sierpnia bomba atomowa na Hiroszimę
  • 8 sierpnia początek operacji kwantuńskiej
  • 9 sierpnia bomba atomowa na Nagasaki
  • 14 sierpnia orędzie cesarza, wyemitowane następnego dnia - akceptacja postanowień Konferencji Poczdamskiej
  • 20 sierpnia koniec operacji kwantuńskiej, Armia Kwantuńska pokonana
  • 2 września kapitulacja

Ogółem w wojnie z USA i UK japońska armia straciła 1,14 mln ludzi, w tym 200 tys. w atakach banzai, 300 tys. rannych, 4,47 mln chorych, z których zmarło kolejne 40 tys. W wyniku bombardowań zginęło 393 tys. ludzi i 310 tys. odniosło rany. W wyniku działań wojennych zginęło kolejne pół miliona cywilów. Wszystkie większe miasta japońskie z wyjątkiem Kioto zostały zniszczone. Gospodarka przestała istnieć.

Odnośniki

Tagi:

Powrót do strony głównej Bloga