Wismar
Wismar: spotykają się Monty i Rokossowski. Kanadyjczycy opuścili Wismar dopiero 17 maja.
Winston Churchill
Churchill o godz. 1500 obwieścił w radio:
Hostilities will end officially at one minute after midnight tonight, but in the interests of saving lives the 'Cease fire' began yesterday to be sounded all along the front, and our dear Channel Islands are also to be freed today.
Później w Whitehall premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill wygłosił swoją słynną mowę zwycięstwa.
Harry Truman
Prezydent USA Harry Truman w przemówieniu radiowym poinformował Amerykanów o zakończeniu wojny w Europie.
Kapitulacja
Marszałek polny Wilhelm Keitel (z powodu swojej służalczości wobec Hitlera nazywany Lokeitel) i inny wysokiej rangi dowódcy OKW polecieli do Berlina i krótko przed północą podpisali ostatni już akt kapitulacji tym razem w obecności przedstawicieli SHAEF i marszałka Gieorgija Żukowa. Odbyło się to w dawnej szkole saperskiej - Karlshorst Festungspionierschule. Obecnie jest tam Muzeum Niemiecko-Rosyjskie (niem. Deutsch-Russische Museum Berlin-Karlshorst).
Armia niemiecka przestała walczyć na rozkaz OKW.
Nie wszystkie oddziały posłuchały rozkazu. Większa część Grupy Armii Środek była pod dowództwem marszałka polnego Ferdinanda Schörnera, który dostał tę nominację 30 kwietnia w testamencie Hitlera. 8 maja Schörner uciekł do Austrii. Wojna w zasadzie się skończyła, ale Armia Czerwona musiała przypuścić poważną ofensywę przeciwko oddziałom Grupy Armii Środek w ramach operacji praskiej. Walki te trwały do 12 maja. A i tak nie były to ostatnie oddziały, które skapitulowały.
Wyspy Normandzkie na kanale La Manche znajdują się u brzegów Francji w odległości 30 do 60 km od kontynentu. Było to jedyne terytorium brytyjskie okupowane przez Niemców i pozostało pod niemiecką okupacją do samego końca wojny. Zaledwie 100 km na wschód od tych wysp wylądowała aliancka inwazja w Normandii w czerwcu 1944. Alianci nigdy nie podjęli żadnego wysiłku by je zdobyć. Taka operacja nie miała żadnego sensu, pozostawiono je w izolacji.
O godz. 1000 wojska niemieckie na wyspach otrzymały od dowództwa informację o kapitulacji. To właśnie na tych wyspach brytyjska policja usłużnie aresztowała miejscowych Żydów i przekazała ich gestapo. W Auschwitz mordowano również obywateli brytyjskich. Po wojnie żaden z brytyjskich urzędników nie został za to pociągnięty do odpowiedzialności.
Marszałek Gieorgij Żukow odczytuje akt kapitulacji, Berlin.
By http://www.booksite.ru/fulltext/1/001/009/001/235553933.jpg from: http://www.booksite.ru/fulltext/1/001/008/007/174.htm, Domena publiczna, Link
Kocioł kurlandzki
Ostatnia operacja Luftwaffe, ewakuacja kotła kurlandzkiego. Na pomoc w samobójczej akcji wystartowało 35 Ju 52 i 4 He 111. Nie miały żadnej osłony myśliwskiej. Celem było lotnisko Flugzeugführerschule A/B Libau/Grobin (obecnie Liepāja-Grobiņa). Do ewakuacji wyselekcjonowano tylko żonatych, wszyscy byli ochotnikami i wiedzieli, jak nikłe szanse na przeżycie daje ucieczka.
Przeładowane i pozbawione eskorty zostały zaatakowane przez setkę myśliwców sowieckich, gł. Jak-3. Z wszystkich transportowców ocalały tylko dwa Ju 52, których piloci zdecydowali się lecieć 20 m nad morzem.
Tego dnia miały miejsce również inne ucieczki. Np. kilkanaście FW 190 uciekło do Szwecji. Inne samoloty to latająca łódź Dornier Do 24 i Ju 88.
Die Stunde Null
Północ 8 maja wskazywana jest jako die Stunde Null (godzina zero), czyli moment całkowitego końca (Niemiec hitlerowskich) i początku, całkiem od zera, nowej historii Niemiec powojennych.
Saksonia
Gauleiter Saksonii Mutschmann wezwał, by nie przerywać walki, dopóki:
znienawidzony i bezlitosny wróg nie zostanie zniszczony lub wypędzony.
Armia Czerwona zajęła Drezno bez walki 8 maja. Tego dnia gauleiter Mutschmann uciekł z miasta ze swoim pomocnikiem Wernerem Schmiedelem. Rankiem następnego dnia napotkali jednostki Armii Czerwonej w Glashütte. Uciekli wtedy do lasu i tam ukrywali się przez trzy dni w domku myśliwskim, potem przenieśli się do Oberwiesenthal.
Wczesnym rankiem 16 maja powołany kilka dni wcześniej burmistrz Oberwiesenthal Hermann Klopfer otrzymał anonimowy telefon o miejscu pobytu gauleitera i wieczorem Mutschmann został aresztowany. Uwięziono go w Chemnitz, potem wywieziono do Łubianki w Moskwie.
22 czerwca 1946 zaczął się proces. 30 stycznia 1947 wydano wyrok śmierci, wykonany 14 lutego. Nieprzypadkowo w drugą rocznicę bombardowania miasta.
Algieria
Kiedy świętowano koniec wojny w miastach Kabylii, regionie Algierii francuskiej, doszło do demonstracji niepodległościowych, które przerodziły się w starcia z policją. W miastach Satif, Kherrata i Kalima policja strzelała do demonstrantów, zabijając kilkadziesiąt osób.
W odpowiedzi Algierczycy napadli na mieszkających w Kabylii francuskich osadników, mordując 88 osób. Wybuchło powstanie, w którym wzięło udział 50 tys. ludzi.
Rząd francuski skierował przeciwko buntownikom Legię Cudzoziemską i lotnictwo. Zginęło 1200 Algierczyków. Powstanie stłumiono.
Hans-Ulrich Rudel
Jeden z najsłynniejszych pilotów Luftwaffe i na pewno najsłynniejszy pilot Junkersa Ju 87 Stuka, Hans-Ulrich Rudel, któremu przypisuje się ponad 500 zniszczonych czołgów sowieckich, na wieść o kapitulacji Luftwaffe zebrał wszystkie dostępne samoloty (trzy Ju 87 i 4 FW 10) i poleciał do alianckiej strefy okupacyjnej. W tych siedmiu samolotach było 21 ludzi. Personel naziemny wyjechał ciężarówkami.
W kwietniu 1946 został wypuszczony na wolność. Używając fałszywego paszportu Czerwonego Krzyża, uciekł do Argentyny jedną z osławionych "szczurzych linii". W Argentynie działał na rzecz ukrywających się tam hitlerowców. Pomógł w przeniesieniu się Mengele do Brazyli i przyjaźnił się z Peronem i dyktatorem Paragwaju Alfredo Stroessnerem. Był również doradcą wojskowym Pinocheta i pośrednikiem wielu firm niemieckich takich jak Siemens, Messerschmitt, Dornier. Był konsultantem przy projektowaniu A-10. Miał kontakty z CIA, która była zainteresowane SS-manami.
W 1953 wrócił do RFN i był jednym z ważniejszych neonazistów. Wiele razy podróżował do Ameryki Południowej. Do końca pozostał aktywnym politycznie hitlerowcem. W 1977 został rzecznikiem prasowym neonazistowskiej Deutsche Volksunion.
Zmarł w 1988 i jego pogrzeb zakończył się skandalem, kiedy nad grobem przeleciały dwa niemieckie F-4. Dowództwo wydało oświadczenie, że był to tylko zwykły lot szkoleniowy, a nie oddanie hołdu.
Luftwaffe
Ostatnie trzy zwycięstwa powietrzne hitlerowskich Niemiec.
As myśliwski, porucznik Gerhard Thyben rano upuścił kocioł kurlandzki na swoim Focke-Wulf Fw 190. O godz. 0754 nad Bałtykiem spostrzegł zwiadowczego Pe-2, który patrolował morze w poszukiwaniu statków ewakuacyjnych. Zestrzelił go, wszystkich trzech członków załogi zginęło.
Tego samego dnia Thyben poddał się Brytyjczykom. Po zwolnieniu z niewoli udał się do Hiszpanii, a potem Argentyny. Został instruktorem lotniczym sił powietrznych Kolumbii.
Major Erich Hartmann, as myśliwski z największą liczbą zestrzeleń w historii, wystartował na misję bojową na samolocie Messerschmitt Bf-109G z bazy w Uherským Brodzie we wschodnich Czechach. W rejonie Brna dostrzegł eskadrę sowieckich myśliwców Jak-9. Udało mu się zestrzelić jednego ale wtedy pojawiły się amerykańskie Mustangi i musiał uciekać. Dopiero na ziemi dowiedział się, że wojna się skończyła. Sowieckie czołgi były w odległości 40 km. Na jego rozkaz zniszczyli wszystkie samoloty i udali się pieszo do amerykańskiej niewoli.
Zgodnie z porozumieniem jałtańskim zostali przekazani sowietom. Hartmann był sądzony za zbrodnie wojenne i otrzymał wysokie wyroki gułagu. Zwolniono go w 1955. Wyjechał do RFN i w 1959 został dowódcą pierwszej jednostki powojennej Luftwaffe wyposażonej w samoloty odrzutowe - Jagdgeschwader 71 "Richthofen". Były to kanadyjskiej produkcji F-86 Sabre. W 1971 został przed terminem zwolniony z wojska za krytykę F-104 Starfighters, które Bundeswehra kupiła w 1961.
Porucznik Fritz Stehle dowódca JG 7, pierwszej jednostki wyposażonej w Me 262 wystartował z bazy w Žatec w zachodnich Czechach. Nad Freibergiem (Saksonia) o godz. 1600 zestrzelił sowieckiego Bell P-39 Airacobra. Uważa się, że było to ostatnie potwierdzone zwycięstwo lotnicze Luftwaffe podczas WWII. Tego samego dnia poddał się do niewoli brytyjskiej w Fassberg (Dolna Saksonia).
Nibelungenwerke
W pobliżu St. Valentin (Dolna Austria) znajdowała się największa i najnowocześniejsza niemiecka fabryka czołgów - Nibelungenwerke (w skrócie Ni-Werk). Była to jedyna fabryka broni pancernej, w której konsekwentnie wdrożono produkcję taśmową. Wyprodukowano tam ponad połowę wszystkich czołgów Panzerkampfwagen IV (Pz.Kpfw. IV), od 1942 do końca wojny głównego czołgu niemieckich sił pancernych. Z 8,5 tys. tych czołgów fabryka wyprodukowała 4,8 tys.
Bombardowania w marcu i kwietniu 1945 poważnie ograniczyły zdolność produkcyjną zakładów. Miesięcznie taśmy opuszczało zaledwie 55 czołgów, był to poziom produkcji sprzed 1942. W 1943 było to 250 czołgów, w 1944 - a wtedy Nibelungenwerke tot były jedyne zakłady produkujące panzer IV - 300 czołgów miesięcznie. W 1944 zaczęli produkować Jagdtiger, powstało ich ok. 80. Potem zajęli się także naprawą Panter i Tygrysów.
8 maja teren fabryki został zajęty przez 259 pułk 65 DP amerykańskiej, uwolniono robotników przymusowych. Następnego dnia miasto zostało przejęte przez Armię Czerwoną. Wkrótce potem wyprodukowano jeszcze pewną liczbę Panzer IV specjalnie na paradę zwycięstwa w Moskwie.
Obecnie fabryka należy do kanadyjskiego Magna International, zajmującego się budową sprzętu rolniczego.
Samobójstwa hitlerowców
Niezwykły i hojny dzień, aż sześciu hitlerowców się zabiło
- Georg Bachmayer, SS-man z SS-TV, sadysta, jego pasją było rozszarpywanie ludzi specjalnie wytresowanymi psami. Zastrzelił dwoje swoich dzieci, żonę i na końcu siebie.
- Paul Giesler w Partii od 1922 gauleiter Południowej Westfalii a później także Górnej Bawarii, przeciwstawiał się edukacji kobiet, schwytał Białą Różę, na koniec wojny chciał wymordować wszystkich więźniów Dachau, powstrzymał go dopiero rozkaz Himmlera. W testamencie Hitler 29 kwietnia wyznaczył go na następcę Himmlera na stanowisku MSW. 1 maja usiłowali się zabić razem z żoną i teściową, ale zostali odratowani, następnego dnia Giesler zastrzelił żonę w lesie, ale nie udało mu się zabić od razu. Znaleziono go z raną w głowie i zawieziono do szpitala, gdzie zmarł 8 maja.
- Bernhard Rust, w NSDAP od 1922, od 1925 gauleiter Hanoweru. Od 1934 minister Rzeszy ds. Nauki, Wychowania i Oświaty. Chciał podporządkować całe niemieckie szkolnictwo ideologii nazistowskiej. Często krytykowany i wyśmiewany, Już przedtem usiłował zabić się tabletkami nasennymi, ale został odratowany i umieszczony w szpitalu psychiatrycznym, uciekł ze szpitala i zastrzelił się w noc po kapitulacji.
- Wilhelm Rediess dowódca SS i Policji Norwegii i dowódca wszystkich wojsk SS stacjonujących w Norwegii, zaangażowany w Lebensborn. zastrzelił się w Skaugum.
- Josef Terboven Reichskommissar Norwegii od czasów inwazji, aktywnie zwalczał wszelkie przejawy oporu, co było krytykowane przez Goebbelsa z powodu antagonizowania Norwegów. Pod koniec wojny chciał stworzyć Fortecę Norwegia. Dönitz 7 maja pozbawił go stanowiska na rzecz generała Böhme. Wysadził się w bunkrze przy użyciu 50 kg TNT, grzebiąc również Reddiessa.
- Na zakończenie dobrego dnia w nocy z 8 na 9 maja zastrzelił się Hugo Jury lekarz i gauleiter Dolnej Austrii
Hrotovice
Podczas uroczystości zorganizowanych z okazji kapitulacji Niemiec sowieckie lotnictwo omyłkowo zrzuciło 3 bomby na rynek miasta Hrotovice w południowych Czechach. Zginęło 114 mieszkańców i 36 żołnierzy Armii Czerwonej.
Powstanie praskie
Kończyło się powstanie praskie. Po kapitulacji Niemiec dalszą walkę uznano za bezcelową. Stroną czeską kierowała Czeska Rada Narodowa (cz. Česká národní rada). Niemcy zdawali sobie sprawę z tego, że czas gra na ich niekorzyść, z każdą chwilą malały ich szanse na ucieczkę do Amerykanów. Porozumienie zawarto dopiero około północy Niemcy pod dowództwem generała Rudolfa Toussainta zdali całą posiadaną broń na rzecz państwa czeskiego. Natomiast Czesi zobowiązali się chronić niemieckich żołnierzy przed ludnością cywilną i niewolą sowiecką oraz nie przeszkadzać w ewakuacji w kierunku Pilzna gdzie byli Amerykanie.
Aż do następnego dnia w Pradze trwał chaos. Informacja nie dotarła do wszystkich miejsc, gdzie toczyły się walki.
Porozumienia tego nie uznały jednostki SS, które prowadziły walkę w rejonie Dworca Masaryka do 9 maja, kiedy to do Pragi wkroczyła Armia Czerwona.
Wrocław
Laßmann:
W nocy z poniedziałku na wtorek z 7 na 8 maja, kilku rosyjskich żołnierzy wdarło się do piwnicy przy ul. Katedralnej 7 i wyciągnęło z niej młodą dziewczynę imieniem Hilde. Niedzballa i ja nie byliśmy w stanie uchronić jej przed wielokrotnym gwałtem. Następnego dnia posłałem biedne dziewczę od razu do dr Franza. Mieszkańców naszego biednego schronu wydarzenie to mocno wystraszyło, przede wszystkim Josi Kaizer, moje obydwie siostry, Elisabeth i Elriede, i Irmgard Frauen. Aby zapobiec wszelkim ewentualnościom, załatwiam dla nich nowy kwaterunek w szpitalu pomocniczym przy pl. Katedralnym 14, w którym pełnię przecież posługę duszpasterską, tak że podczas kolejnych nocy są bezpieczne.